Ο Μποξέρ – του Κωνσταντίνου Σύρμου
Εξουθενωμένος καθόταν στον ξύλινο πάγκο. Οι κλειδώσεις των δαχτύλων με δυσκολία ανοιγόκλειναν, ήταν σαν να γρονθοκοπούσε τσιμέντο χτυπώντας το σώμα του άλλου. Το μάτι του είχε πρηστεί, σε αντίθεση με το σούφρωμα της υπερηφάνειας του. Ήταν μόνος και ήταν ξανά ο χαμένος. Ο αέρας, ο τοίχος, η λάμπα, όλα ανυπόφορα, ακόμη και την κρεμασμένη πετσέτα […]
Περισσότερα →