Τρέχει το μικρό παιδί μέσα στο δωμάτιο, πέφτει με φόρα πάνω στους λαστιχένιους τοίχους κι αυτοί του απαντούν τινάζοντας τον προς τα πίσω. Τον χώρο κατακλύζουν φθαρμένα καλώδια, διαπερνούν το ταβάνι και το έδαφος, είναι διάφανα και μέσα τους τρέχει ένα ποτάμι. Σκαρφαλώνει επάνω τους ενστικτωδώς σαν το πιθήκι, ύστερα κατεβαίνει για να σκεφτεί. Όταν […]
Περισσότερα →
«Σ’ έναν κόσμο, όπου «η λογική είναι η τρέλα των δυνατών» (Ιονέσκο) και σε μια εποχή «που γδέρνονται τα πάντα» και «που γδέρνει τον ίδιο της τον εαυτό» (Γιάννης Στίγκας) εμφανίζεται η ανάγκη να μιλήσεις, γιατί η ανάγκη είναι το κεντρί της τέχνης. Η performance «GETAWAY, mind trip» παρουσιάζει μια μελλοντική κοινωνία (;) όπου ο […]
Περισσότερα →
Η «Μικρή Ιστορία για ένα Φόνο» και η «Μικρή Ερωτική Ιστορία», ανήκουν στο φημισμένο Δεκάλογο του Κριστόφ Κισλόφσκι. Από τα επεισόδια 5 κι 6, ξεπήδησαν δυο πραγματικά διαμάντια που ξεχώρισαν με την πορεία τους στην ιστορία του ευρωπαϊκού κινηματογράφου. Έχοντας συγκλονιστεί με την «Μικρή Ιστορία για ένα Φόνο» ανυπομονούσα να δω και την ιστορία της αγάπης. […]
Περισσότερα →
Εξουθενωμένος καθόταν στον ξύλινο πάγκο. Οι κλειδώσεις των δαχτύλων με δυσκολία ανοιγόκλειναν, ήταν σαν να γρονθοκοπούσε τσιμέντο χτυπώντας το σώμα του άλλου. Το μάτι του είχε πρηστεί, σε αντίθεση με το σούφρωμα της υπερηφάνειας του. Ήταν μόνος και ήταν ξανά ο χαμένος. Ο αέρας, ο τοίχος, η λάμπα, όλα ανυπόφορα, ακόμη και την κρεμασμένη πετσέτα […]
Περισσότερα →
Πρόσφατα έπεσε στα χέρια μου το βιβλίο του Τόμας Μάνν, «Θάνατος στη Βενετία» το οποίο και ξεκίνησα να διαβάζω γνωρίζοντας ήδη την ύπαρξη της ταινίας. Η ανάγνωσή του ολοκληρώθηκε μέσα σε μία μέρα καθώς ανέβαινα με το τραίνο στην Θεσσαλονίκη. Κλείνοντας το βιβλίο, πήρα την απόφαση να δω άμεσα την ταινία για να μπορέσω να […]
Περισσότερα →
Ο χειμερινός καιρός απαιτεί κι ανάλογες βραδινές προβολές. Γι” αυτό το λόγο πέρασα από την ρομαντική ατμόσφαιρα του ιταλικού κινηματογράφου στα μουντά διαμάντια της Κεντρικής Ευρώπης. Μετά το τσέχικο Alois Nebel στράφηκα λίγο βορειοανατολικότερα απολαμβάνοντας ένα από τα όχι και τόσο γνωστά αριστουργήματα του πολυαγαπημένου Πολωνού σκηνοθέτη Κριστόφ Κισλόφσκι. Αναφέρομαι στη «Μικρή Ιστορία για ένα […]
Περισσότερα →
Δεν ήθελε να βλέπει πια κανέναν, τους σιχάθηκε όλους, τις επισκέψεις τους, το ενδιαφέρον τους, την υποχρέωση να τους υποδέχεται σε ένα συμμαζεμένο σπίτι, να είναι ευγενικός, απέναντι στις ανούσιες κουβέντες που του ρουφούσαν το αίμα, στις κλισέ προγραμματισμένες φράσεις και τις ανακριτικές τους ερωτήσεις, ακολουθούμενες από σαδιστικά χαμόγελά, βγαλμένα από την σιγουριά πως, σαν […]
Περισσότερα →
Σφουγγάριζε το πάτωμα κάνοντας πίσω βήματα και κινώντας την σφουγγαρίστρα ζιγκ ζαγκ, ζωγράφιζε έναν πίνακα στο πάτωμα εκείνη την στιγμή, μα δεν το καταλάβαινε. Ύστερα πήρε το πανάκι, σκούπισε ανεμικά τα βιβλία και την πρόσοψη της βιβλιοθήκης του συζύγου, πηγαίνοντας το χέρι της δεξιά κι αριστερά με φόρα σαν να αποχαιρετούσε κάποιον πολύ σημαντικό για […]
Περισσότερα →
Την βλέπω μέσα από το παράθυρό μου, νομίζω έχει πάθει κατάθλιψη, δεν εξηγείται αλλιώς. Περπατά κατά μήκος του πλέγματος που έχω στην αυλή για να στηρίζει το γιασεμί. Βρίσκεται όμως πάνω σε μια συγκεκριμένη κάθετη σωλήνα, λες και αυτή είναι το σπίτι της. Δεν πετά, ποτέ δεν πετά, όποτε γυρίσω το βλέμμα μου την βλέπω […]
Περισσότερα →
Θέλω να ξυπνήσω ενα πρωί και απο το ράδιο ν’ακούσω τις ειδήσεις με τη φωνή του Παπαγιαννόπουλου. Να τον ακούσω να λέει πως η ανθρωπότητα δεν έχει ανάγκη απο ημιαυτόματα ή αυτόματα ντουφέκια, περίστροφα, πυραύλους, μαχητικά αεροσκάφη και άρματα μάχης. Πως αυτά που ηδη υπάρχουν είναι άχρηστα και θα τα χρησιμοποιήσουμε τις απόκριες αντί για […]
Περισσότερα →