Απόψε θα έπρεπε να γιορτάζει, να πίνει στο μικρό του διαμέρισμα παρέα με τους φίλους του, εκείνους που του έλεγαν από καιρό να τα παρατήσει και τον πλήγωναν τόσο, που φοβόταν μήπως ξέρουν πόσο πληγώνεται και το κάνουν επίτηδες. Μα δεν πήρε κανέναν τηλέφωνο για να ανακοινώσει τα υπέροχα νέα, να κομπάσει για τον θρίαμβό του. […]
Περισσότερα →
Ανακάλυψα την κινηματογραφική πορεία των αδελφών Ταβιάνι ανάποδα, μιας και η πρώτη τους ταινία που είδα ήταν το εξαιρετικό «Ο Καίσαρας Πρέπει να Πεθάνει» στον κινηματογράφο Άστυ. Εκείνη τη χρονιά έκανα αρκετές ενθουσιώδεις συζητήσεις για τη συγκεκριμένη ταινία. Όμως σε κουβέντες που είχα με κινηματογραφόφιλους μεγαλύτερης ηλικίας, συναντούσα μία ελαφριά απογοήτευση. Σχεδόν όλοι μου έλεγαν […]
Περισσότερα →
Η αγάπη μου για τον κινηματογράφο ξεκίνησε από τα παιδικά μου χρόνια. Όμως η ουσιώδης εντρύφηση μου σ” αυτήν την τέχνη σηματοδοτήθηκε όταν άρχισα να διαβάζω το περιοδικό «Σινεμά». Δε θυμάμαι αν είχε προσφερθεί σε βιντεοκασέτα ή την είχα διαβάσει σε κάποιο άρθρο, αλλά απ” αυτό το περιοδικό άκουσα για πρώτη φορά τον τίτλο αυτής […]
Περισσότερα →
“Ενα μοναδικό χάρισμα που έχει η Άννα Καρίνα, είναι πως ακόμα και σε περιπτώσεις που τυγχάνει να έχει μικρό ρόλο σε μία ταινία, καταφέρνει τελικά να ξεχωρίσει από το σύνολο των υπολοίπων ηθοποιών. Τρανταχτό παράδειγμα στην παραπάνω άποψη είναι ο «Μικρός Στρατιώτης του Ζαν-Λυκ Γκοντάρ. Η τέταρτη ταινία της πλούσιας φιλμογραφίας του σπουδαίου Γάλλου σκηνοθέτη […]
Περισσότερα →
Είναι γεγονός πως ο ρομαντισμός στην κινηματογραφική σκηνή έχει πλέον ξεφτίσει. Η εμπορευματοποίηση των συναισθημάτων, οι συχνές επαναλήψεις των σεναρίων κι οι χαμηλής ποιότητας ερμηνείες, ίσως να είναι κάποιοι από τους παράγοντες που οι σημερινές ρομαντικές ταινίες είναι ολίγον βαρετές κι ανούσιες. Γι” αυτό τον λόγο όταν αναζητάμε τον πραγματικό ρομαντισμό σε ταινίες που ξεχειλίζουν […]
Περισσότερα →
Το μικρό αγόρι έπνιξε τα παιχνίδια του στην γεμάτη μπανιέρα γελώντας. Η μητέρα τα περιμάζεψε και τα έβαλε στην λεκάνη που τοποθετούσε συνήθως τα φρεσκοπλυμένα ρούχα. Ύστερα βγήκε έξω κι αφηρημένα, άπλωσε στο σχοινί από τις πατούσες την φιγούρα της γυναίκας και ακολούθως την φιγούρα του άντρα, το σπιτάκι από την βάση του και τέλος, […]
Περισσότερα →
Το πιο πολυαναμενόμενο event του καλοκαιριού επιστρέφει. Στις 20, 21 και 22 αυτού του Ιούλη, το AfroBanana Republic Festival θα μεταφέρει τους οπαδούς του κεφιού και του ξεφαντώματος σε ένα αιθέριο παράλληλο σύμπαν, που θα κατακλυστεί από τη μαγεία της δημιουργικής καινοτομίας και έκφρασης, σε ένα συναρπαστικό τριήμερο μουσικού πλουραλισμού, ολιστικής ευεξίας, απροσδόκητων καλλιτεχνικών παρεμβάσεων […]
Περισσότερα →
Στο τζάκι απέναντί του καίγονταν δυο θηριώδη ξύλα. Εραστής που καταβροχθίζει το έτερο σώμα μέχρι να το καταναλώσει, έτσι φάνταζε η φλόγα. Τύλιγε μανιακά τα κομμάτια των κορμών, τα εξαΰλωνε. Ο συγγραφέας έπινε το ποτό του, καθισμένος στο κέντρο του τριθέσιου καναπέ. Στην αριστερή μεριά βρισκόταν μία στοίβα από κόλες χαρτιού. Η σελίδα στην κορυφή […]
Περισσότερα →
Τρέχει το μικρό παιδί μέσα στο δωμάτιο, πέφτει με φόρα πάνω στους λαστιχένιους τοίχους κι αυτοί του απαντούν τινάζοντας τον προς τα πίσω. Τον χώρο κατακλύζουν φθαρμένα καλώδια, διαπερνούν το ταβάνι και το έδαφος, είναι διάφανα και μέσα τους τρέχει ένα ποτάμι. Σκαρφαλώνει επάνω τους ενστικτωδώς σαν το πιθήκι, ύστερα κατεβαίνει για να σκεφτεί. Όταν […]
Περισσότερα →
«Σ’ έναν κόσμο, όπου «η λογική είναι η τρέλα των δυνατών» (Ιονέσκο) και σε μια εποχή «που γδέρνονται τα πάντα» και «που γδέρνει τον ίδιο της τον εαυτό» (Γιάννης Στίγκας) εμφανίζεται η ανάγκη να μιλήσεις, γιατί η ανάγκη είναι το κεντρί της τέχνης. Η performance «GETAWAY, mind trip» παρουσιάζει μια μελλοντική κοινωνία (;) όπου ο […]
Περισσότερα →