«Η τέχνη δεν είναι για μένα μια απόλαυση μοναχική. Είναι ένα μέσο για να αγγίζω το μεγαλύτερο δυνατό αριθμό ανθρώπων, προσφέροντάς τους μια προνομιακή εικόνα για κοινούς πόνους και χαρές» * Τις τελευταίες εβδομάδες οι καφενειακές συζητήσεις φούντωσαν ξανά μιας κι η χώρα παραπατά μέσα στη μέθη της προεκλογικής περιόδου όπου τα πάντα μπορούν να […]

Μοιάζεις μ’εκείνον με τα χαλασμένα δόντια στο ανώνυμο πρατήριο βενζίνης που πηγαίνω μια φορά το μήνα -κι ας είναι νοθευμένη η βενζίνη του η πάμφθηνη- που όλο κοιτάζει να εξυπηρετήσει τις γυναίκες οδηγούς κατά προτεραιότητα, όχι επειδή είναι ευγενής και έχει τρόπους αλλά για να τις γδύνει όσο κρατάει ένα γέμισμα με τα μισόκλειστα τα […]

“Υπάρχει κάτι ακόμα θλιβερότερο από το να γερνάς, να παραμένεις νήπιος” * Ήταν τότε που δεν σε ένοιαζε αν θα σκιστεί το παντελόνι έτσι όπως κάθεσαι πάνω στα χαλίκια, αν θα λερώσεις την «καλή» τη μπλούζα παίζοντας με τα χώματα, και τα καινούργια τα παπούτσια πατώντας μες στις λάσπες ή κι αν ακόμα ματώσεις το […]

Βρέθηκα σ’έναν πόλεμο ανελέητο, χωρίς κανόνες για τη μεριά των εξεγερμένων σκλάβων, με κυανόκρανους θεματοφύλακες των δικαιωμάτων του ανθρώπου κάποιους πειθήνιους ιπποκόμους του αφέντη ή κάτι αδέκαστους δικαστές, αφοσιωμένους στην εφαρμογή των προαιώνιων γραφών που προστατεύουν αυτού του κόσμου τους Καίσαρες, τους Πολ Ποτ, τους Στάλιν, τους Φράνκο και τους Παττακούς. Βρέθηκα σ΄έναν πόλεμο με […]

Έχει περάσει πολύς καιρός που έχω να βγω στον έξω κόσμο. Δεν θυμάμαι πώς τον άφησα. Δεν θέλω να θυμάμαι. Θέλω μόνο τώρα που θα ξαναβγώ, να τον βρω ακριβώς όπως πριν. Όπως πριν το συμβάν. Θέλω να βγω έξω και να δω κόσμο να παίρνει κάθε πρωί το λεωφορείο 126. Να έχει υπολογίσει ότι […]

«Αρχίζω να γράφω ποιήματα όταν το παιχνίδι έχει χαθεί. Δεν είδα ποτέ ένα ποίημα να αλλάζει τα πράγματα». Αυτό γράφει ο Τσέζαρε Παβέζε σε μία από τις τελευταίες σελίδες του ημερολογίου του. Κι αν η αναφορά του ιταλού ποιητή δεν μοιάζει και τόσο εγκωμιαστική για την τέχνη που κι ο ίδιος άσκησε επιμελώς στη σύντομη […]

“Ο σοφός, μετράει τη ζωή του σαν άνθρωπος που πρέπει να ζήσει πολύ, σε λίγο χρονικό διάστημα” (Baltasar Gracian) Προσωπικά θεωρώ ότι κάθε φορά που αποφασίζουμε για μία έξοδο, είναι μια ευκαιρία που καλούμαστε να εκμεταλλευτούμε όσο το δυνατόν καλύτερα, διαλέγοντας αυτό που πραγματικά μας ταιριάζει την κάθε στιγμή. Για να δούμε λοιπόν τι επιλογές […]

Έγραφε κάπου ο Καββαδίας για τα πλοία κι έλεγε ότι μοιάζουν εκπληκτικά με τα νοσοκομεία και τα σχολεία. Λευκά και κρύα. Περνώντας ατέλειωτες ώρες μέσα σε ένα καράβι που διαπλέει το Αιγαίο, στο μεταίχμιο του Χειμώνα με την Άνοιξη, ένιωσα την παραμονή μέσα στο πλοίο να μοιάζει και με μια ακόμα συνθήκη, αυτή του εγκλεισμού. […]

Τ’ όνομά μου είναι Μοναχική* Γεια! Είμαι η μοναχική. Μόνη ακόμα και μεταξύ οικείων. Μόνη σε μια εποχή ασφυκτική, σαν τη σιωπή που βγάζει ο πόνoς. Μόνη και κατάκοπη, γιατί τα βήματά μου τραβάνε από μακριά. Αλλά όρθια, εδώ, μπροστά σου στέκομαι και χαμογελώ μέχρι να καταρρεύσω. Μα ούτε κι εγώ ξέρω για πόσο ακόμα. […]