Κοίταξε την ώρα στο κινητό του, ήταν 23:00 ακριβώς. Η ταινία έφτανε προς το τέλος της. Οι άλλοι θαμώνες του κινηματογράφου ήταν σιωπηλοί, προσηλωμένοι, κέρινοι. Σε μία από τις τελευταίες σκηνές, ο πρωταγωνιστής της ταινίας μιλά σε ένα κωμικό talk show. Προς μεγάλη έκπληξη κοινού και παρουσιαστή, παραδέχεται ότι εκείνος σκότωσε τα τρία πλουσιόπαιδα πριν […]
Περισσότερα →
Σήμερα η διάθεσή μου είναι μελαγχολική. Βρέχει εδώ και τρεις μέρες. Μουλιάσαμε, λίμνες το νερό στην αυλή και στον κήπο. Σήμερα σκέφτηκα να πω δυο λόγια για ένα ακόμα αγαπημένο μου βιβλίο. Είναι «Η γυναίκα με τα χέρια από φως» της Λίλης Λαμπρέλλη, εκδόσεις Πατάκη. Είναι ένα μικρό βιβλιαράκι που το έχω λειώσει. Περιέχει επτά […]
Περισσότερα →
Σήμερα δεν θα πω πολλά λόγια, θα σας χαρίσω ένα πολύ αγαπημένο μου παραμύθι, «το όνειρο του Γιόμο». Το έχω αφηγηθεί πολλές φορές και δεν το βαριέμαι ποτέ. Είναι ένα παραμύθι από την Γκάνα και με κάνει να γίνομαι και πάλι παιδί. Ιδού: Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε σε μια μικρή πόλη σε έναν […]
Περισσότερα →
Σήμερα, Δευτέρα, 23 Νοεμβρίου 2020, ξύπνησα λίγο πριν τις οκτώ και όπως συνήθως, εδώ στο χωριό, η πρώτη μου κίνηση είναι να βγω έξω στην αυλή να πάρω λίγη από την αύρα του πρωινού. Πολλή πάχνη σήμερα, όλος ο κήπος άσπρος σαν από χιόνι, έρχεται πια ο χειμώνας, σκέφτηκα. Ξέρω ωστόσο πως θα βγει ο […]
Περισσότερα →
Οταν η Αγγελική είπε να κάνουμε λίστα με 15 κομμάτια για τον entropia, έβγαλα αμέσως τον εαυτό μου απ΄έξω γιατί εγώ λέω παραμύθια, οι όποιες μουσικές και τα τραγούδια είναι συμπληρωματικά και έτσι τι λίστα να έδινα, σκέφτηκα. Να όμως που η Αγγελική περίμενε από μένα λίστα με παραμύθια! και τώρα, τι παραμύθια να διαλέξω, […]
Περισσότερα →
Έχει πλέον καθιερωθεί ως κινηματογραφική παράδοση να απολαμβάνω κάθε χρόνο κάμποσα αξιόλογα animation, τα οποία χρόνο με το χρόνο κερδίζουν όλο και περισσότερους κινηματογραφόφιλους. Ένα απ’ αυτά είναι τα “Χελιδόνια της Καμπούλ”, ένα συγκινητικό χειροποίητo animation που ασχολείται με την μεταπολεμική δεκαετία του ’90 στο Αφγανιστάν, όπου η επικράτηση των Ταλιμπάν βυθίζει ένα ολόκληρο έθνος […]
Περισσότερα →
Η πρώτη μου γνωριμία με τον Αλμπέρ Καμύ ήταν μέσα από το θρυλικό βιβλίο “Ο Ξένος”, το οποίο ομολογώ πως δεν με άγγιξε σε αντίθεση με τα δοκίμια του σπουδαίου Γάλλου φιλόσοφου. Όταν έμαθα πως το βιβλίο αυτό γυρίστηκε σε ταινία από τον Λουκίνο Βισκόντι με πρωταγωνιστικό δίδυμο τον Μαρτσέλο Μαστρογιάνι και την πάντα ερωτική […]
Περισσότερα →
Πόσοι από μας λατρεύουμε τον μαγικό κόσμο των ονείρων και πόσες φορές έχουμε βυθιστεί σε τόσο ζωντανά όνειρα που αναρωτιόμαστε αν είναι πραγματικά, πλημμυρίζοντας με ένα αίσθημα απέραντης χαράς που ζούμε ένα τόσο όμορφο γεγονός. Και πόσες φορές συνειδητοποιούμε εκείνη ακριβώς τη στιγμή πως βρισκόμαστε μέσα σε ένα ακόμη όνειρο οπότε αφηνόμαστε να μας συμπαρασύρει […]
Περισσότερα →
Έκατσε στην πέτρα, άνοιξε ένα σακούλι, έφαγε μια ελιά. Ένας βοσκός ήταν. Ένας βοσκός και τίποτε άλλο. Έτριψε τα γένια, έβγαλε τον σκούφο, έξυσε το κούτελό του. Κοίταξε το κοπάδι του∙ δεν είχε φτύσει ακόμη το κουκούτσι. Οδηγούσε τα πρόβατα, τα κατηύθυνε κάθε μέρα με φωνές δυνατές κι ένα μακρύ ξύλο. Ίσως να ‘μοιαζε και […]
Περισσότερα →
Δε περίμενα πως μετά από ένα άκρως απογοητευτικό ’18 θα ακολουθούσε μια πλούσια κινηματογραφική χρονιά. Ίσως θα πρεπε να το είχα υποψιαστεί καθώς η δική μου καλύτερη ταινία της περασμένης χρονιάς ήταν αυτή με την οποία έκανα ποδαρικό στις σκοτεινές αίθουσες της Αθήνας. Παρόλα αυτά για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά, απογοητεύτηκα οικτρά με το νικητή του […]
Περισσότερα →
Κάθομαι τώρα εδώ, στο άδειο παρά ένα ποτήρι γεμάτο με νερό, τραπέζι. Επίτηδες, όχι από κατάθλιψη, ούτε από μοναξιά, κοιτάζω τον άδειο τοίχο απέναντι. Δεν κάνω τίποτε άλλο, ούτε παίζω με τα δάχτυλα μου, ούτε καν σκέπτομαι. Πότε-πότε, στα κλεφτά, κοιτώ και το ρολόι. Θα μπορούσα να βεβαιώσω με σιγουριά, πως είμαι σε αυτήν την […]
Περισσότερα →
Η FIONA, παρουσιάζει το καινούριο προσωπικό της project για πρώτη φορά στη Θεσσαλονικη σε μια σειρά εμφανίσεων στο Bensousan Han. Προκειται για μια unplugged version των τραγουδιών της, αφιέρωμα σε όλη τη μέχρι τώρα δισκογραφία της αλλά και αγαπημένων της τραγουδιών από τη διεθνή μουσική σκηνή, αποδομημένα και ενορχηστρωμένα με άξονα την λατρεία της στο […]
Περισσότερα →
Ήταν όνειρο, τι άλλο θα μπορούσε να ‘ναι, να βλέπεις γύρω σου παντού, να πετάνε τεράστια όντα. Πενήντα, μπορεί και εκατό φορές μεγαλύτερα από ‘σένα. Οι ανεμοθύελλες που ξεσήκωναν με τα διάφανα φτερά τους, αν τις τσέπες σου δεν γέμιζες με πέτρες, ή αλυσίδες βαριές αν δεν βαστούσες, σε έπαιρναν μαζί τους. Κι η μία […]
Περισσότερα →
Ήταν δεμένη με σχοινιά, περασμένα προσεχτικά κάτω από τις μασχάλες. Ο ένας, εκείνος με τα ξεθωριασμένα γάντια, την κρατούσε από τους γλουτούς· ο άλλος με την μπλε σκονισμένη φόρμα τραβώντας την μία άκρη από το σχοινί, την σήκωσε όσο ψηλά χρειαζόταν μέσω της τροχαλίας, και ο πρώτος την κατηύθυνε με αργές κινήσεις, για να την […]
Περισσότερα →
«Σηκωθείτε όρθιοι! Δεν χρειάζεται να βρίσκεστε πλέον στηριγμένοι στα τέσσερά σας πόδια», είπε το μεγάφωνο. «Στους τοίχους γύρω σας υπάρχουν, όπως θα παρατηρήσετε, αυτές οι λεπτές σχισμές. Γυρίστε το σώμα σας χωρίς περαιτέρω άσκοπες κινήσεις και με πλαϊνά βήματα, κατευθυνθείτε και εισέρθετε στην αντίστοιχη με την θέση σας σχισμή, μέχρι να βρεθείτε στον επόμενο χώρο», […]
Περισσότερα →
Από τις πιο αναγνωρίσιμες συνθέσεις της τζαζ, σήμα κατατεθέν της ορχήστρας του Ντιούκ Έλινγκτον. Γράφτηκε τον Ιανουάριο του 1939 από τον νεαρό συνθέτη, πιανίστα και ενορχηστρωτή Μπίλι Στρέιχορν και χρειάστηκε μεγάλη δόση τύχης και ευτυχών συμπτώσεων για να θεωρείται στις μέρες μας ένα από τα κλασσικά κομμάτια της τζαζ. Στα τέλη της δεκαετίας του ’30 […]
Περισσότερα →
Το χρυσωπό κουδουνάκι είπε «γκλιν-γκλιν» από το άνοιγμα της πόρτας. Ο σκυθρωπός πελάτης, από το σκοτάδι του δρόμου βρέθηκε στο φως της λάμπας λαδιού και των κεριών, στο διαταρασσόμενο φως του καταστήματος. Κρατούσε μια μεγάλη κούτα, την ακούμπησε στο έδαφος, την άνοιξε και έβγαλε από μέσα της ένα πλατύ ρολόι τοίχου, το ακούμπησε στον πάγκο […]
Περισσότερα →
Μαρία Χρονιάρη Αγέννητη γη Οι Εκδόσεις Σοκόλη σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου της Μαρίας Χρονιάρη «Αγέννητη γη» την Παρασκευή 23 Νοεμβρίου, στις 7.30 μ.μ. στο Duende Jazz Bar (Καλαποθάκη 16, Θεσσαλονίκη). Δύο γυναίκες κι ανάμεσά τους η ποίηση. Η Ειρήνη Ιωαννίδου συνομιλεί με τη Μαρία Χρονιάρη, για την κυκλοφορία του νέου βιβλίου της. Ποιήματα θα αναγνώσουν οι ίδιες με τη συμμετοχή του κοινού. […]
Περισσότερα →
Απόψε θα έπρεπε να γιορτάζει, να πίνει στο μικρό του διαμέρισμα παρέα με τους φίλους του, εκείνους που του έλεγαν από καιρό να τα παρατήσει και τον πλήγωναν τόσο, που φοβόταν μήπως ξέρουν πόσο πληγώνεται και το κάνουν επίτηδες. Μα δεν πήρε κανέναν τηλέφωνο για να ανακοινώσει τα υπέροχα νέα, να κομπάσει για τον θρίαμβό του. […]
Περισσότερα →
Ανακάλυψα την κινηματογραφική πορεία των αδελφών Ταβιάνι ανάποδα, μιας και η πρώτη τους ταινία που είδα ήταν το εξαιρετικό “Ο Καίσαρας Πρέπει να Πεθάνει” στον κινηματογράφο Άστυ. Εκείνη τη χρονιά έκανα αρκετές ενθουσιώδεις συζητήσεις για τη συγκεκριμένη ταινία. Όμως σε κουβέντες που είχα με κινηματογραφόφιλους μεγαλύτερης ηλικίας, συναντούσα μία ελαφριά απογοήτευση. Σχεδόν όλοι μου έλεγαν […]
Περισσότερα →
Η αγάπη μου για τον κινηματογράφο ξεκίνησε από τα παιδικά μου χρόνια. Όμως η ουσιώδης εντρύφηση μου σ’ αυτήν την τέχνη σηματοδοτήθηκε όταν άρχισα να διαβάζω το περιοδικό “Σινεμά”. Δε θυμάμαι αν είχε προσφερθεί σε βιντεοκασέτα ή την είχα διαβάσει σε κάποιο άρθρο, αλλά απ’ αυτό το περιοδικό άκουσα για πρώτη φορά τον τίτλο αυτής […]
Περισσότερα →
‘Ενα μοναδικό χάρισμα που έχει η Άννα Καρίνα, είναι πως ακόμα και σε περιπτώσεις που τυγχάνει να έχει μικρό ρόλο σε μία ταινία, καταφέρνει τελικά να ξεχωρίσει από το σύνολο των υπολοίπων ηθοποιών. Τρανταχτό παράδειγμα στην παραπάνω άποψη είναι ο “Μικρός Στρατιώτης του Ζαν-Λυκ Γκοντάρ. Η τέταρτη ταινία της πλούσιας φιλμογραφίας του σπουδαίου Γάλλου σκηνοθέτη […]
Περισσότερα →
Είναι γεγονός πως ο ρομαντισμός στην κινηματογραφική σκηνή έχει πλέον ξεφτίσει. Η εμπορευματοποίηση των συναισθημάτων, οι συχνές επαναλήψεις των σεναρίων κι οι χαμηλής ποιότητας ερμηνείες, ίσως να είναι κάποιοι από τους παράγοντες που οι σημερινές ρομαντικές ταινίες είναι ολίγον βαρετές κι ανούσιες. Γι’ αυτό τον λόγο όταν αναζητάμε τον πραγματικό ρομαντισμό σε ταινίες που ξεχειλίζουν […]
Περισσότερα →
Το μικρό αγόρι έπνιξε τα παιχνίδια του στην γεμάτη μπανιέρα γελώντας. Η μητέρα τα περιμάζεψε και τα έβαλε στην λεκάνη που τοποθετούσε συνήθως τα φρεσκοπλυμένα ρούχα. Ύστερα βγήκε έξω κι αφηρημένα, άπλωσε στο σχοινί από τις πατούσες την φιγούρα της γυναίκας και ακολούθως την φιγούρα του άντρα, το σπιτάκι από την βάση του και τέλος, […]
Περισσότερα →
Το πιο πολυαναμενόμενο event του καλοκαιριού επιστρέφει. Στις 20, 21 και 22 αυτού του Ιούλη, το AfroBanana Republic Festival θα μεταφέρει τους οπαδούς του κεφιού και του ξεφαντώματος σε ένα αιθέριο παράλληλο σύμπαν, που θα κατακλυστεί από τη μαγεία της δημιουργικής καινοτομίας και έκφρασης, σε ένα συναρπαστικό τριήμερο μουσικού πλουραλισμού, ολιστικής ευεξίας, απροσδόκητων καλλιτεχνικών παρεμβάσεων […]
Περισσότερα →
“Σ’ έναν κόσμο, όπου «η λογική είναι η τρέλα των δυνατών» (Ιονέσκο) και σε μια εποχή «που γδέρνονται τα πάντα» και «που γδέρνει τον ίδιο της τον εαυτό» (Γιάννης Στίγκας) εμφανίζεται η ανάγκη να μιλήσεις, γιατί η ανάγκη είναι το κεντρί της τέχνης. Η performance «GETAWAY, mind trip» παρουσιάζει μια μελλοντική κοινωνία (;) όπου ο […]
Περισσότερα →
O σαξοφωνίστας Nat Birchall είναι ένας θησαυρός της jazz μουσικής. Γεννημένος και μεγαλωμένος στην Αγγλία , έχει αποδείξει την ανιδιοτέλεια της μουσικής του, μέσα από 8 δίσκους αλλά και μέσα από τις live εμφανίσεις του. Εδώ στην Ελλάδα, είχαμε την χαρά να τον απολαύσουμε στην Θεσσαλονίκη με το κουιντέτο του στο Duende Jazz Bar όπου εμφανίστηκε 14-15-16 […]
Περισσότερα →
21 Μαρτίου, μέρα ποίησης . Μέρα της εαρινής ισημερίας, που συνδυάζει το φως από τη μια και το σκοτάδι από την άλλη, όπως ακριβώς και η ποίηση. Είτε λέξεις περίτεχνα βαλμένες μόνο σε λόγο, είτε σε συνδυασμό με μουσική και χορό, ο άνθρωπος χρησιμοποιούσε την ποίηση πολύ πριν αναπτύξει την τέχνη του πεζού λόγου, από […]
Περισσότερα →
Όλοι έχουμε ακούσει και συνεχίζουμε να ακούμε διαρκώς για τη ευτυχία, για το πόσο ωραία είναι η αίσθησή της, για το τι πρέπει να κάνουμε για να γίνουμε ευτυχισμένοι άνθρωποι στη ζωή μας. Υπάρχει όμως στ’ αλήθεια ευτυχία; Έχουμε γνωρίσει ευτυχισμένους ανθρώπους στην καθημερινότητα μας; Έχουμε νιώσει ποτέ οι ίδιοι ευτυχισμένοι; Άρθρα και άρθρα έχουμε […]
Περισσότερα →
Ο Χρήστος Γερμένογλου επισκέφτηκε το στούντιο του Entropia Radio και την εκπομπή “Μονοπάτια” στις 1/12, καλεσμένος του Νικόλα Σκορδά. Το αποτέλεσμα ήταν μια 3ωρη όμορφη συζήτηση, για τις προσωπικές δημιουργίες, συνεργασίες και εμφανίσεις αυτού του ταλαντούχου καλλιτέχνη, αλλά και για την έννοια στο νου και στην πράξη της μουσικής ιδέας που ονομάζεται Jazz. Μια συζήτηση […]
Περισσότερα →
![entropia1[1]](https://entropiaradio.gr/wp-content/uploads/2015/09/entropia11.jpg)