Η πρώτη μου γνωριμία με τον Αλμπέρ Καμύ ήταν μέσα από το θρυλικό βιβλίο “Ο Ξένος”, το οποίο ομολογώ πως δεν με άγγιξε σε αντίθεση με τα δοκίμια του σπουδαίου Γάλλου φιλόσοφου. Όταν έμαθα πως το βιβλίο αυτό γυρίστηκε σε ταινία από τον Λουκίνο Βισκόντι με πρωταγωνιστικό δίδυμο τον Μαρτσέλο Μαστρογιάνι και την πάντα ερωτική […]
Περισσότερα →
Πόσοι από μας λατρεύουμε τον μαγικό κόσμο των ονείρων και πόσες φορές έχουμε βυθιστεί σε τόσο ζωντανά όνειρα που αναρωτιόμαστε αν είναι πραγματικά, πλημμυρίζοντας με ένα αίσθημα απέραντης χαράς που ζούμε ένα τόσο όμορφο γεγονός. Και πόσες φορές συνειδητοποιούμε εκείνη ακριβώς τη στιγμή πως βρισκόμαστε μέσα σε ένα ακόμη όνειρο οπότε αφηνόμαστε να μας συμπαρασύρει […]
Περισσότερα →
Έκατσε στην πέτρα, άνοιξε ένα σακούλι, έφαγε μια ελιά. Ένας βοσκός ήταν. Ένας βοσκός και τίποτε άλλο. Έτριψε τα γένια, έβγαλε τον σκούφο, έξυσε το κούτελό του. Κοίταξε το κοπάδι του∙ δεν είχε φτύσει ακόμη το κουκούτσι. Οδηγούσε τα πρόβατα, τα κατηύθυνε κάθε μέρα με φωνές δυνατές κι ένα μακρύ ξύλο. Ίσως να ‘μοιαζε και […]
Περισσότερα →
Δε περίμενα πως μετά από ένα άκρως απογοητευτικό ’18 θα ακολουθούσε μια πλούσια κινηματογραφική χρονιά. Ίσως θα πρεπε να το είχα υποψιαστεί καθώς η δική μου καλύτερη ταινία της περασμένης χρονιάς ήταν αυτή με την οποία έκανα ποδαρικό στις σκοτεινές αίθουσες της Αθήνας. Παρόλα αυτά για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά, απογοητεύτηκα οικτρά με το νικητή του […]
Περισσότερα →
Κάθομαι τώρα εδώ, στο άδειο παρά ένα ποτήρι γεμάτο με νερό, τραπέζι. Επίτηδες, όχι από κατάθλιψη, ούτε από μοναξιά, κοιτάζω τον άδειο τοίχο απέναντι. Δεν κάνω τίποτε άλλο, ούτε παίζω με τα δάχτυλα μου, ούτε καν σκέπτομαι. Πότε-πότε, στα κλεφτά, κοιτώ και το ρολόι. Θα μπορούσα να βεβαιώσω με σιγουριά, πως είμαι σε αυτήν την […]
Περισσότερα →
Η FIONA, παρουσιάζει το καινούριο προσωπικό της project για πρώτη φορά στη Θεσσαλονικη σε μια σειρά εμφανίσεων στο Bensousan Han. Προκειται για μια unplugged version των τραγουδιών της, αφιέρωμα σε όλη τη μέχρι τώρα δισκογραφία της αλλά και αγαπημένων της τραγουδιών από τη διεθνή μουσική σκηνή, αποδομημένα και ενορχηστρωμένα με άξονα την λατρεία της στο […]
Περισσότερα →
Ήταν όνειρο, τι άλλο θα μπορούσε να ‘ναι, να βλέπεις γύρω σου παντού, να πετάνε τεράστια όντα. Πενήντα, μπορεί και εκατό φορές μεγαλύτερα από ‘σένα. Οι ανεμοθύελλες που ξεσήκωναν με τα διάφανα φτερά τους, αν τις τσέπες σου δεν γέμιζες με πέτρες, ή αλυσίδες βαριές αν δεν βαστούσες, σε έπαιρναν μαζί τους. Κι η μία […]
Περισσότερα →
Ήταν δεμένη με σχοινιά, περασμένα προσεχτικά κάτω από τις μασχάλες. Ο ένας, εκείνος με τα ξεθωριασμένα γάντια, την κρατούσε από τους γλουτούς· ο άλλος με την μπλε σκονισμένη φόρμα τραβώντας την μία άκρη από το σχοινί, την σήκωσε όσο ψηλά χρειαζόταν μέσω της τροχαλίας, και ο πρώτος την κατηύθυνε με αργές κινήσεις, για να την […]
Περισσότερα →
«Σηκωθείτε όρθιοι! Δεν χρειάζεται να βρίσκεστε πλέον στηριγμένοι στα τέσσερά σας πόδια», είπε το μεγάφωνο. «Στους τοίχους γύρω σας υπάρχουν, όπως θα παρατηρήσετε, αυτές οι λεπτές σχισμές. Γυρίστε το σώμα σας χωρίς περαιτέρω άσκοπες κινήσεις και με πλαϊνά βήματα, κατευθυνθείτε και εισέρθετε στην αντίστοιχη με την θέση σας σχισμή, μέχρι να βρεθείτε στον επόμενο χώρο», […]
Περισσότερα →
Από τις πιο αναγνωρίσιμες συνθέσεις της τζαζ, σήμα κατατεθέν της ορχήστρας του Ντιούκ Έλινγκτον. Γράφτηκε τον Ιανουάριο του 1939 από τον νεαρό συνθέτη, πιανίστα και ενορχηστρωτή Μπίλι Στρέιχορν και χρειάστηκε μεγάλη δόση τύχης και ευτυχών συμπτώσεων για να θεωρείται στις μέρες μας ένα από τα κλασσικά κομμάτια της τζαζ. Στα τέλη της δεκαετίας του ’30 […]
Περισσότερα →
![entropia1[1]](https://entropiaradio.gr/wp-content/uploads/2015/09/entropia11.jpg)