Οταν η Αγγελική είπε να κάνουμε λίστα με 15 κομμάτια για τον entropia, έβγαλα αμέσως τον εαυτό μου απ΄έξω γιατί εγώ λέω παραμύθια, οι όποιες μουσικές και τα τραγούδια είναι συμπληρωματικά και έτσι τι λίστα να έδινα, σκέφτηκα.

Να όμως που η Αγγελική περίμενε από μένα λίστα με παραμύθια! και τώρα, τι παραμύθια να διαλέξω, όλα τα αγαπώ, αχ, όμως θα προσπαθήσω. Ευτυχώς είμαι οργανωτική και έχω κρατήσει αρχείο με όλα τα παραμύθια που ακούστηκαν επί τέσσερις σεζόν στο ραδιόφωνο και επίσης στο λαπ τοπ μου αποθηκευμένα πολλά παραμύθια που αγαπώ και αρχίζω:

1. Η παραμυθόπετρα
2. Οι εννέα αγριόκυκνοι και η ωραία Ελένη
3. Η γυναίκα του Σοολυνλάν
4. Οι πάπιες των μανδαρίνων
5. Η νεράιδα και το μαντήλι της
6. Ποιο είναι το γρηγορότερο πράγμα του κόσμου
7. Το αγόρι που είδε ένα όνειρο
8. Της μοίρας το γραμμένο
9. Πώς έγινε το βιολί από το κεφάλι ενός αλόγου
10. Πώς οι Μογγόλοι απέκτησαν τα παραμύθια τους
11. Η αστράμαξα
12. Ο άντρας, η γυναίκα και η σκιά
13. Ο σιμιγδαλένιος
14. Ο καημός
15. Ο Ήλιος, η Σελήνη και ο Κόκκορας

Άρα, αν τα παραμύθια ήταν τραγούδια αυτή είναι η πρώτη μου λίστα. Θα ακολουθήσουν άλλες, αλλά εδώ θα ήθελα να πω και δυο λόγια για κάποια από τα παραπάνω παραμύθια. Πρώτα πρώτα για την «παραμυθόπετρα», είναι ένας ινδιάνικος μύθος που μας εξηγεί πως γεννήθηκαν τα παραμύθια. Μια φορά και έναν καιρό ήταν η παραμυθόπετρα, αυτή η πέτρα ήταν η πηγή των παραμυθιών, πρώτη αυτή είχε πει το παραμύθι σε άνθρωπο, κάποιοι από εσάς θα θυμούνται κάθε μου λέξη, έλεγε η παραμυθόπετρα, κάποιοι άλλοι θα θυμούνται μόνο μερικές λέξεις και οι περισσότεροι θα τα ξεχάσουν όλα. Από δω και πέρα λοιπόν το παραμύθι σας ανήκει, θα πρέπει να το αφηγείστε ο ένας στον άλλον για να το κρατήσετε ζωντανό όσο η γη γυρίζει και ο κόσμος είναι ζωντανός. Με το «παραμύθιασέ με» έκανα τη δική μου προσπάθεια να κρατιέται το παραμύθι ζωντανό και μου λείπει τώρα σε αυτές τις συνθήκες της καραντίνας.

«Οι εννέα αγριόκυκνοι  και η ωραία Ελένη» είναι ένα παραδοσιακό παραμύθι που το βρίσκουμε σε διάφορες παραλλαγές. Είναι αγαπημένο μου παραμύθι για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι ότι αυτό είναι το πρώτο παραμύθι που δουλέψαμε στο πρώτο σεμινάριο αφήγησης που παρακολούθησα με την αγαπημένη μου δασκάλα στο παραμύθι, την Ανθή Θάνου. Ήταν ένα Σάββατο πρωί στη ΧΑΝΘ. Είναι επίσης το πρώτο παραμύθι που αφηγήθηκα μπροστά σε ζωντανό κοινό, στο Λαογραφικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, αφού τελειώσαμε το ετήσιο αυτή τη φορά εργαστήρι αφήγησης και πάλι με δασκάλα την Ανθή. Ο δεύτερος λόγος έχει να κάνει με την σιωπή, η Ελένη στο παραμύθι αναγκάζεται να μη μιλάει, να σιωπά όσον καιρό πλέκει για τα αδέρφια της τα πουκάμισα από τσουκνίδες που μαζεύει από τους αγρούς για να τα σώσει από τα μάγια και να γίνουν και πάλι από αγριόκυκνοι άνθρωποι. Είναι πολλά τα παραμύθια με γυναίκες που σιωπούν, γιατί άραγε; Αιώνες ολόκληρους η γυναίκα ήταν καταδικασμένη στη σιωπή και για πολλές δυστυχώς αυτό ισχύει ακόμα και σήμερα που υποτίθεται ότι ο κόσμος έχει εξελιχθεί. Σιωπούν για να σώσουν. Πάντως αυτός είναι ο λόγος που με συγκινεί αυτή η ωραία Ελένη. Η παραλλαγή που είπα στον Entropia είναι από το αγαπημένο μου πορτοκαλί βιβλίο, «τα παραμύθια του λαού μας», επιμέλεια Γ. Ιωάννου, εικονογράφηση Ρ. Κοψίδης, εκδόσεις Ερμής.

Αυτά για σήμερα και για πρώτη φορά από εδώ. Τα λέμε σε λίγες μέρες και πάλι.

Κυριακή Δούδη