Το αστείο – του Κωνσταντίνου Σύρμου
Κοίταξε την ώρα στο κινητό του, ήταν 23:00 ακριβώς. Η ταινία έφτανε προς το τέλος της. Οι άλλοι θαμώνες του κινηματογράφου ήταν σιωπηλοί, προσηλωμένοι, κέρινοι. Σε μία από τις τελευταίες σκηνές, ο πρωταγωνιστής της ταινίας μιλά σε ένα κωμικό talk show. Προς μεγάλη έκπληξη κοινού και παρουσιαστή, παραδέχεται ότι εκείνος σκότωσε τα τρία πλουσιόπαιδα πριν λίγες μέρες. Και σημειώνει εμφατικά, ότι δεν πρόκειται για κάποιο αστείο και δεν θα ακολουθήσει κάποια ατάκα για να ξεσπάσουν σε γέλια. Το κοινό τον γιουχάρει. Ο παρουσιαστής, με ένα μειδίαμα αηδίας, του λέει πως δεν τον πιστεύει. Ο άντρας με το κόκκινο κουστούμι επιμένει ότι το εννοεί. «Η ζωή μου δεν είναι τίποτα άλλο παρά μία κωμωδία», τονίζει, σκοτεινά χαμογελώντας. Η ώρα είναι ακόμη 23:00. Ο θεατής κλείνει και ανοίγει ξανά το κινητό του για να ξεκολλήσει η ώρα. Κανένας άλλος δε σαλεύει. «Κουράστηκα να υποκρίνομαι πως δεν είχε πλάκα ότι τους σκότωσα», εξομολογείται τώρα ο άνθρωπος με το μόνιμο χαμόγελο. «Εσείς, το σύστημα», λέει τώρα με ένα παιδικό παράπονο κοιτάζοντας τους θεατές, «αποφασίζετε τι είναι σωστό και τι λάθος».
Κοιτάζει το λευκό πανί, τρίβει με αμηχανία τον κρόταφό του, νιώθει στην αφή του, στην άκρη των δακτύλων κάτι τραχύ. Τα κοιτά και είναι λευκά σαν ασβέστης. Ένα ξεκαρδιστικό χαχανητό ξεσπάει στην αίθουσα. Ένα θλιβερά εκνευριστικό και ξεκαρδιστικό χαχανητό στροβιλίζεται γύρω του, σηκώνει στον αέρα τα καθίσματα και σπάει τους θεατές σε χίλια κομμάτια. Το πανί σκίζεται στη μέση κι από τα σπλάχνα του ξεπροβάλει ο πρωταγωνιστής. Προχωρά προς τον θεατή με χορευτικές φιγούρες. «Τους σκότωσα γιατί ήταν απαίσιοι», λέει φτάνοντας μπροστά του. «Όλοι είναι απαίσιοι», του απαντά εκείνος, όρθιος απέναντί του. «Αν εγώ ξεψυχούσα πεσμένος στον δρόμο κανείς δε θα νοιαζόταν για ‘μένα. Κάθε μέρα περνάνε από μπροστά μου δεκάδες άνθρωποι και κανείς δεν μου δίνει σημασία», λέει ο ένας από τους δύο όρθιους ανθρώπους, κι οι δύο με ένα μόνιμο χαμόγελο, φορώντας ένα κόκκινο κουστούμι και με το πρόσωπό τους βαμμένο λευκό. «Όλοι εκεί έξω μόνο φωνάζουν κι επικρίνουν ο ένας τον άλλον. Κανείς πια δε φέρεται πολιτισμένα. Κανείς δεν μπαίνει στην θέση του άλλου. Σου δίνουν σημασία μόνο για να σε γελοιοποιήσουν», φώναξαν οργισμένοι ο ένας στον άλλον. Οι δύο άντρες, δίχως πια να πουν άλλη κουβέντα, ακριβείς σαν αντικατοπτρισμοί, τραβούν ένα πιστόλι από την τσέπη τους και πυροβολούν στο μέτωπο ο ένας τον άλλον.
Οι τίτλοι τέλους έπεσαν. Άναψαν τα φώτα στην αίθουσα. Συγκλονισμένοι από τα μηνύματα του φιλμ, σηκώθηκαν οι θαμώνες. Μάζεψαν τα πράγματά τους σχολιάζοντας ότι μία τέτοια ταινία μπορεί να ταράξει τις κοιμισμένες συνειδήσεις του κόσμου. Ύστερα, άλλοι κάνοντας μεγάλες δρασκελιές πάνω από τα δύο πτώματα και άλλοι αλλάζοντας διάδρομο, αποχώρησαν.
(Εμπνευσμένο από την ταινία: «Joker», του Todd Phillips, παραγωγής 2019)
Κωνσταντίνος Σύρμος