Όλοι έχουμε ακούσει και συνεχίζουμε να ακούμε διαρκώς για τη ευτυχία, για το πόσο ωραία είναι η αίσθησή της, για το τι πρέπει να κάνουμε για να γίνουμε ευτυχισμένοι άνθρωποι στη ζωή μας. Υπάρχει όμως στ’ αλήθεια ευτυχία; Έχουμε γνωρίσει ευτυχισμένους ανθρώπους στην καθημερινότητα μας; Έχουμε νιώσει ποτέ οι ίδιοι ευτυχισμένοι;

Άρθρα και άρθρα έχουμε διαβάσει με συμβουλές για την επίτευξη της ευτυχίας, μιας ευτυχίας όμως “ιδανικής”, σύμφωνα με το πως παρουσιάζεται από τα Μ.Μ.Ε. “Στη ζωή σου πρέπει να έχεις πολλά λεφτά. Πρέπει να έχεις επαγγελματική καριέρα, πρέπει να έχεις ωραίο αυτοκίνητο, ωραίο σπίτι, όμορφα και πολλά ρούχα, πρέπει να έχεις έντονη ερωτική ζωή. Αν τα έχεις όλα αυτά, τότε θα είσαι ευτυχισμένος”. Αυτόν θεωρεί στις μέρες μας η κοινωνία έναν ευτυχισμένο άνθρωπο. Αυτό τον γείτονα παρακολουθώντας τον με ζήλια ο απέναντι θα πει “κοίτα τι ωραία ζωή που ζει”. Ξέρουμε όμως, αν όντως αυτός ο άνθρωπος που έχει όλα αυτά τα υλικά αγαθά και τις προσωρινές απολαύσεις, έχει νιώσει ποτέ ευτυχισμένος; Δεν είναι λίγες οι φορές που μαθαίνουμε πως ένας άνθρωπος που έχει ζήσει μια ζωή με δόξα και χρήμα, έχει καταστρέψει τον εαυτό του. Έχει αυτοκαταστραφεί, επειδή πάντα ήθελε να νιώσει περισσότερα, επειδή είχε καταλάβει, πως φτάνοντας στο προβαλόμενο στάδιο ανώτατης ευτυχίας, ο ίδιος δεν ένιωθε τίποτα.

Εν τέλει, ποιο είναι το μυστικό; Ρωτήστε τα παιδιά. Τα παιδιά ξέρουν, και μπορούν να κάνουν και τους μεγάλους να θυμηθούν. Εκείνα θα σου εξηγήσουν, πως ευτυχία είναι να σε ξυπνάει με ένα φιλί η μαμά. Εκείνα θα σου πουν πως ευτυχία είναι να χοροπηδάς πάνω στην κοιλιά του μπαμπά, μέχρι να σε γυρίσει ανάποδα, ν’ αρχίσει να σε γαργαλάει και να πεθάνεις σπό τα γέλια. Εκείνα θα σου πουν, πως ευτυχία είναι το τραπέζι που έχουν ετοιμάσει η γιαγιά και ο παππούς το κυριακάτικο μεσημέρι για όλη την οικογένεια.

Και μόλις οι μεγάλοι θυμηθούν, θα νιώσουν κι αυτοί ευτυχισμένοι. Γιατί τους λείπει η ξεγνοιασιά και η αθωότητα που έχει ένα παιδί, είτε επειδή ξέχασαν, είτε επειδή δεν θέλουν να θυμηθούν.

Μαργαρίτα Κ.  –  ετών 16